Το εξώφυλλο φιλοτεχνήθηκε με την βοήθεια του Midjourney (Model V4).

Περίληψη

Κεφάλαιο 1

Η Κυρία και η Τασία στέκονται έξω απ’ το κτίριο των Κεντρικών. Επικρατεί χάος, εξ’ αιτίας των οικοδομικών εργασιών που εξελίσσονται στην ευρύτερη περιοχή. Στο εσωτερικό του κτιρίου η ατμόσφαιρα είναι εντελώς διαφορετική. Ακόμη και τα ψεύτικα φυτά αποπνέουν «Αγάπη για τον Άνθρωπο», ένα από τα κοινωνικά συνθήματα της Αρχιεπισκοπής. Κάτι σαν εργοστάσιο επεξεργασίας ζωοειδών.

Η Κυρία και η Τασία ανταλλάσσουν μια ματιά. Παρά την τάξη, παρά την αποτελεσματικότητα, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα πού πρέπει να πάνε και τι να κάνουν. Και, παράλληλα, αισθάνονται άσχημα για την αποτυχία τους αυτή. Μοιάζει σαν να προσπαθούν να υπονομεύσουν το σύστημα, πράγμα που καθόλου δεν ανήκει στις προθέσεις τους. Ευτυχώς, σε μια στιγμή, το μάτι της Κυρίας πιάνει κάοπιον με το σουλούπι της κυρίας Κλειώς να χάνεται σε κάτι κυλιόμενες σκάλες. Σαν τρελές έτρεξαν πίσω απ’ την μαγική οπτασία. Ενώ έτρεχαν η Τασία πρότεινε να φωνάξουν, η Κυρία δηλαδή γιατί η ίδια δεν θα το τολμούσε ποτέ. Η Κυρία έγνεψε αρνητικά. Δεν είχε άδικο. Η ατμόσφαιρα δεν σήκωνε φωνές. Άσε που δια της βίας κατάφερνε να ισορροπήσει πάνω στα τακούνια που την τελευταία στιγμή είχε διαλέξει να βάλει. Η Τασία χάρηκε. Ας της είχε ζητήσει να την βοηθήσει.

Αντάμωση με τις άλλες κυρίες. Τι λένε μεταξύ τους περιμένοντας να ξεκινήσει η ανακριτική διαδικασία.

Κεφάλαιο 2

Γενικά, η ανάκριση προχωράει από το παρόν προς το παρελθόν.

Στα Κεντρικά, όπως και στις επιτόπιες ανακρίσεις, εφαρμόζεται το ίδιο two-step approach που εφαρμόστηκε και κατά την πρώτη φάση της ανάκρισης: πρώτα έρχεται κάποιος Εκπρόσωπος και μετά, αν δεν προκύψει αποτέλεσμα, αναλαμβάνει άνθρωπος-Ανακριτής.

{>>Αλλά, τότε, γιατί έπρεπε να τρέχουν μέχρι τα Κεντρικά; Δεν μπορούσαν να γίνουν μέσω περιηγητή όλα αυτά, όπως και κατά την πρώτη φάση; <<}

Η δεύτερη φάση της ανάκρισης έπρεπε να γίνει δια ζώσης προκειμένου να τους φορέσουν έναν περιηγητή «υψηλού bandwith» και όχι τα consumer-grade devices στα οποία είχε πρόσβαση όλος ο κόσμος. Η Τασία είχε την πληροφορία/εντύπωση/ανησυχία πως η λειτουργία των συσκευών αυτών βασιζόταν στον πόνο. Καμία σχέση!

Η αυτοματοποιημένη ανακριτική μέθοδος που εφαρμόζουν οι Εκπρόσωποι λειτουργεί ως εξής: Ο περιηγητής (υψηλού bandwith) μπορεί να «κλειδώσει» και να διαβάσει το αντικείμενο στο οποίο εστιάζει ανά πάσα στιγμή η προσοχή του ανακρινόμενου, καθώς και να αξιολογήσει το περιρρέον συναισθηματικό υπόβαθρο.

Η ανακριτική διαδικασία εξελίσσεται σαν ένα «παιχνίδι» γάτας με ποντίκι—μόνο που στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η γάτα ορμάει και κάνει μια μπουκιά το έρημο το ποντικάκι…

Πρακτικά, ο Εκπρόσωπος κάνει τον ανακρινόμενο να «ζήσει» διάφορες εναλλακτικές πραγματικότητες. Ταυτόχρονα, παρακολουθεί την προσοχή του ανακρινόμενου πού εστιάζει και πώς αξιολογεί τις διάφορες εναλλακτικές. Αν η αλήθεια—από την οπτική του ανακρινόμενου—βρίσκεται ανάμεσα στις προτάσεις του Εκπροσώπου, τότε ο Εκπρόσωπος θα το διακρίνει. Επίσης, θα μπορέσει να διακρίνει, αν η προσοχή του ανακρινόμενου είναι εστιασμένη κάπου αλλού, και όχι σε μια απ’ τις προτάσεις, χωρίς όμως να μπορεί να αναγνωρίσει πού ακριβώς. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Εκπρόσωπος θα πρέπει να προτείνει εναλλακτικά σενάρια ώστε να φέρει στο φως πού ακριβώς είναι εστιασμένη η προσοχή του ανακρινόμενου.

Σε γενικές γραμμές, η Εκπρόσωπος περπατάει το δέντρο των ενδεχομένων, προσπαθώντας να παραμένει πάντα στο μονοπάτι της μικρότερης αντίδρασης από την πλευρά του ανακρινόμενου.

Από την άλλη, το «μόνο» που έχει να κάνει ο ανακρινόμενος, για να μην πάρει η ανάκριση ανεπιθύμητη πορεία, είναι να μην φέρει στο προσκήνιο της προσοχής του οτιδήποτε σχετικό με την συγκεκριμένη πορεία.

Σημειωτέον, παρενθετικά, πως η χρήση της ανακριτική αυτής μεθόδου μέσω Εκπροσώπων και περιηγητών έχει και ιδεολογικό υπόβαθρο. Δημοκρατία σημαίνει ίση μεταχείριση και ίση μεταχείριση σημαίνει αυτοματοποιημένο workflow processing. Μόνο η χρήση Εκπροσώπων μπορεί να εξασφαλίσει κάτι τέτοιο. Όμως, είναι αξιοσημείωτο πως λόγω των διαφορετικών εμπειριών τους, οι Εκπρόσωποι, αν και παράγονται απ’ το ίδιο template, σταδιακά, κάνουν diverge.

{>>Σε τι διαφέρουν; Τους κάνει reset περιοδικά η Αρχιεπισκοπή; Τι κάνει με τις (διακριτές) εμπειρίες τους; Τις αποθηκεύει κάπου; Εμπλουτίζει κάτι;<<}

Εμπλουτίζει το template. Άρα, όσο πιο «νέος» είναι/φαίνεται ένας Εκπρόσωπος, τόσο πιο updated είναι με την συλλογική εμπειρία που βρίσκεται ανά πάσα στιγμή αποθηκευμένη στο template. Αντίστροφα, όσο πιο ηλικιωμένος είναι ο Εκπρόσωπος, τόσο περισσότερες προσωπικές εμπειρίες (μπορεί να) έχει, αλλά αναγκαστικά πρέπει να έχει απομακρυνθεί απ’ την συλλογική εμπειρία. Και σε αυτή την περίπτωση δηλαδή, υπάρχουν υπέρ και κατά. Βέβαια, εκτός εξαιρέσεων, η συλλογική εμπειρία είναι πιο χρήσιμη απ’ την προσωπική. Να σημειωθεί επίσης πως οι Εκπρόσωποι γερνούν γρήγορα. Ίσως μέσα σε μερικές μέρες. Ίσως και να είναι ορατή η διαφορά, ιδίως κατά την διάρκεια μια πολύωρης ανάκρισης/επίσκεψης.

Χρήση ανθρώπων-Ανακριτών γίνεται όταν ένας Εκπρόσωπος αποδεικνύεται ανίκανος να ερμηνεύσει—ή ένας ανακρινόμενος ιδιαίτερα ικανός να αποκρύψει—πού εστιάζει η προσοχή του ανακρινόμενου.

Η (αυτοματοποιημένη) ανάκριση ξεκινάει με μια αρχική εισήγηση και συνεχίζεται σε παράλληλα break-out sessions με κάθε «επισκέπτη»—έτσι ονομάζονται όσοι καλούνται στα Κεντρικά, «επισκέπτες». Η Κυρία συνειδητοποιεί πως μόνο έμμεση προστασία θα μπορέσει να προσφέρει στην Τασία. Πολύ γρήγορα, η Τασία μένει μόνη με την Εκπρόσωπο.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν ξέρει, προφανώς, η Τασία. Τα ανακαλύπτει/υποπτεύεται σταδιακά κατά την εξέλιξη της διαδικασίας. Για να προλάβει να ανακαλύψει πράγματα η Τασία πρέπει να γίνονται διαλείμματα στην ανάκριση. {>>Γιατί όμως συμβαίνουν διαλείμματα;<<}

Λένε—η κυρά Ζωή έλεγε—πως πρέπει να ζεις στο παρόν, την κάθε στιγμή, και να μην περνάς την ώρα σου με τύψεις για το παρελθόν και άγχος για το μέλλον. Τι βλακεία! Την στιγμή που η Τασία αποτολμούσε να εγκαταλείψει τις αναμνήσεις της και να επιστρέψει στο παρόν—στο παρόν των Κεντρικών—ένιωθε σαν να της έκαναν ηλεκτροσόκ.

Τι έκανε η Τασία όταν γύρισε στο σπίτι, μετά τα γεγονότα στης κυρίας Θάλειας. Η Τασία ενδιαφέρεται να κρατήσει τον Κύριο, έξω από την ανάκριση, όχι τόσο για να τον προστατεύσει (που το θέλει), όσο επειδή φοβάται τις ανεξέλεγκτες κατευθύνσεις που μπορεί να πάρει η ανάκριση. Δεν δυσκολεύεται ιδιαίτερα γιατί στην αποθήκη, έτσι κι’ αλλιώς, δεν είδε και τόσο πολλά. Η συζήτηση με την Κυρία έγινε αργότερα και δεν έρχεται στην επιφάνεια της ανάκρισης. Από το γεγονός αυτό η Τασία αρχίζει να καταλαβαίνει πώς λειτουργεί η ανάκριση και ποια είναι τα τρωτά της σημεία.

Οι παλαιές δοσοληψίες του Κυρίου αναφέρονται μεν, αλλά παραμένουν στο ημίφως για κάποιο ακατανόητο λόγο. Υπάρχει παρεμβολή/προστασία άνωθεν;

Τι ρόλο παίζει η Κυρία κατά την ανάκριση και πώς εξελίσσεται ο ρόλος αυτός; Την κρατούν για να την χρησιμοποιήσουν ως κλειδί για τον Κύριο και τις δοσοληψίες του ή υπάρχει περίπτωση να έχει παίξει και η ίδια κάποιον—πολύ μεγαλύτερο;—ρόλο;

Η σχέση μεταξύ του κόσμου της τελε-νοβέλας και του πραγματικού. Μπορεί να κάνει spill-over ο πρώτος στον δεύτερο; Πώς και γιατί; Μπορεί να συμβεί το ίδιο και με τον κόσμο του περιηγητή;

Στα Λαϊκά η Τασία δεν είχε πρόσβαση σε εξερευνητή. Για να μην εγκαταλείψει την ασκητική της και για να την συνδυάσει κατά κάποιο τρόπο με τις πνευματικές διδαχές, ανέπτυξε μια δική της τεχνική, την νοητική εξερεύνηση. Φανταζόταν δηλαδή πως είχε πρόσβαση σε εξερευνητή και εκτελούσε την κατάδυση στην φαντασία της. Αυτό συνδυάζεται και με την υπόθεση του Reality Shifting (RS, βλέπε Evernote). Γενικά όμως, πρέπει με κάποιο τρόπο να γίνει highlight—π.χ. η κυρά-Ζωή είπε—πως η οπτικοποίηση (όπως η νοητική εξερεύνηση της Τασίας) για να είναι αποτελεσματική πνευματικά, πρέπει να είναι ουδέτερη και «ξεκομμένη» (detached), δεν πρέπει δηλαδή να τρέφεται από αισθήματα αγάπης, κοινωνικού αποκλεισμού, ζήλιας, κλπ, όπως το RS. Μια αναλογία αυτού είναι οι πολεμικές τέχνες, όπου είναι πιο αποτελεσματικό, αν κανείς δεν είναι θυμωμένος, αδικημένος, κλπ. Έτσι πρέπει να το παρουσιάσει η κυρά- Ζωή, μέσω των φυσικών διδαχών.

Τι συνέβη κατά την επικοινωνία της Τασίας με την Θέκλα στο σπίτι της κυρίας Θάλειας και—το σημαντικότερο—γνωρίζονταν από παλιότερα;

Παρά την επιμονή της Εκπροσώπου, γίνεται φανερό πως η Τασία δεν γνώριζε της Θέκλα από παλαιότερα. Η Τασία δεν έχει ατζέντα εδώ γιατί πραγματικά δεν ξέρει τίποτα, όσο κι’ αν η Εκπρόσωπος είναι πεισμένη—και προσπαθεί να αποδείξει—το αντίστροφο.

Στα Κεντρικά, μετά τα προκαταρκτικά, η ανάκριση επικεντρώνεται σε τυχόν προηγούμενη γνωριμία μεταξύ της παραμάνας του θύματος και της Τασίας.

Η Τασία αρνείται σθεναρά—και ειλικρινά—οποιαδήποτε προηγούμενη σχέση με την άλλη παραμάνα.

Ποιος, πώς και γιατί ευθύνεται για τον θάνατο της κυρίας Θάλειας; (Και είναι σίγουρα νεκρή;)

Η ζωή της Τασίας στα Λαϊκά, μετά την Ταώ.

Η Εκπρόσωπος εδώ αποτυγχάνει ξεκάθαρα, μην αφήνοντας στην Τασία αμφιβολίες για το μειονέκτημα της ανακριτικής μεθόδου. Η Εκπρόσωπος δεν ξέρει αρκετά πράγματα για την περίοδο αυτή της ζωής της Τασίας και η ανάκριση παραμένει στην επιφάνεια των γεγονότων.

Σημείωση: στο μαύρο βιβλίο η Χρύσα, ως Ανακριτής, θα πάει πολύ πιο βαθιά την ανάκριση, όχι επειδή γνωρίζει καλύτερα τα γεγονότα (που δεν τα γνωρίζει), αλλά επειδή γνωρίζει απείρως καλύτερα την Τασία.

Καθώς η ανάκριση προχωρά, η Τασία εξιστορεί την περίοδο που έζησε στα Λαϊκά και, αναπόφευκτα, φτάνει και στην γνωριμία της με τον παραμάνα Χρήστο. Οι Ανακριτές δείχνουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Στις αναμνήσεις της η Τασία μηρυκάζει την ζωή της στα Λαϊκά και ειδικά την γνωριμία της με τον Χρήστο. Όταν αυτός της αποκαλύπτει πως ήταν—ή έγινε;—μέλος μιας επαναστατικής οργάνωσης με στόχο «έναν κόσμο χωρίς παραμάνες», η Τασία γοητεύεται μεν, αλλά δεν είναι βέβαιη πως η τρομοκρατία—ακόμη κι’ όταν συνεπάγεται προσωπική θυσία—είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος για να βελτιωθεί η ζωή των απλών ανθρώπων.

Ο Χρήστος αποκαλύπτει στην Τασία πως μετά από κάποιες δοκιμαστικές ενέργειες μικρής κλίμακας, η οργάνωση σχεδιάζει μια ιδιαίτερα φιλόδοξη παρέμβαση/σαμποτάζ. Εξ’ αιτίας της καταδυτικής εμπειρίας της Τασίας, ο Χρήστος της προτείνει να παίξει έναν πολύ καίριο ρόλο (όπως, δηλαδή, συνέβη και παλιότερα, στη Μονή).

Όμως υπάρχει πραγματικά η περίφημη αυτή οργάνωση; Μήπως είναι επινόηση του Χρήστου—όπως (ίσως!) έκανε και η Χρύσα παλιότερα; Ή μήπως πρόκειται για προβοκάτσια της Αρχιεπισκοπής; (Αν υπάρχει, ποιος ήταν ο ιδρυτής της;) Ο Χρήστος, πέρα από «προαγωγός» της Τασίας, έχει καμιά άλλη αξία για την οργάνωση;

Προκειμένου να περιοριστεί ο κίνδυνος, κάθε εμπλεκόμενος στο σαμποτάζ πληροφορείται μόνο το τμήμα της επιχείρησης που του αναλογεί. Είναι, πράγματι, στόχος οι αποθήκες αίματος της Αρχιεπισκοπής; Και αν ναι, αποτελεί αυτό απόδειξη για την εμπλοκή του Κυρίου;

Η Τασία αμφιταλαντεύεται. Δεν ξέρει αν μπορεί να εμπιστευτεί τον Χρήστο και αν και τι απ’ όσα της λέει είναι αλήθεια. Τι είναι τελικά η οργάνωση και τι η Αρχιεπισκοπή; Τρομοκράτες ή απελευθερωτές, η μεν; Δυνάστης ή ευεργέτης, η δε; Υπάρχει κατ’ ευθείαν σχέση μεταξύ της Τασίας και της οργάνωσης; Και, τελικά, τι συνέβη με τον Χρήστο; Την βιάζει; Τον ερωτεύεται; Και τα δύο; Με ποια σειρά;

Όταν η Αρχιεπισκοπή αρχίσει να πλησιάζει επικίνδυνα την οργάνωση, η Τασία βρίσκει καταφύγιο, ως ιδιαιτέρα, στην κατοικία της Κυρίας. Αλλά τι ακριβώς ξέρει η Τασία; Ποιος ήταν ο ρόλος του Χρήστου; Μήπως είχε άλλα, ανομολόγητα, κίνητρα;

Και διάσπαρτα μέσα στα παραπάνω, πρόσθετες αναμνήσεις απ’ την Μονή (παπά-Ειρήνη!) και την κυρά Ζωή. Όμως, πλέον, οι επιστροφές της Τασία στο παρελθόν είναι συνυφασμένες με την ανακριτική διαδικασία. Σε ποιο βαθμό οι εξελίξεις στο παρόν επηρεάζουν/φιλτράρουν την ανάκληση του παρελθόντος; Είναι ένα είδος περιηγητή κι’ αυτό; Στα διαλείμματα της ανάκρισης η διάκριση παρόντος-παρελθόντος θα έπρεπε να είναι πιο καθαρή, όμως διαφαίνεται πως η Τασία, εφαρμόζοντας τις πνευματικές διδαχές, ασκείται στο συνειδητό όνειρο. Τι καταφέρνει να μείνει σταθερό μέσα σ’ όλ’ αυτά;

Τελειώνει η φάση του Εκπροσώπου. Τα breakout sessions συγκλίνουν και την συνέχεια αναλαμβάνει Ανακριτής. Οι άλλες κυρίες διώχνονται ως ασήμαντες, πράγμα που σχεδόν τις προσβάλλει—είναι τόσο χαζές ώστε επιμένουν πως «ξέρουν πολλά ακόμη πράγματα».

Η Κυρία και η Τασία παραμένουν. Γιατί; Χρειάζεται argumentation.

Προκειμένου να εξασφαλίσει παράταση της ανακριτικής διαδικασίας, η Αρχιεπισκοπή είναι υποχρεωμένη να ξεκαθαρίσει τους ερευνητικούς της στόχους: θεωρεί πως ο Χρήστος ήταν μέλος κάποιου είδους αντικαθεστωτικής οργάνωσης και πιθανολογεί πως η έλευση της Τασίας ως εσωτερικής στο σπίτι της Κυρίας και του Κυρίου κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Η Αρχιεπισκοπή αφήνει ανοικτό αν και τι μπορεί να γνώριζε η ίδια η Τασία, όπως και την ενδεχόμενη σχέση της με τις δραστηριότητες του Κυρίου.